مبدل دما
تحقیقات در زمینه سوخت ، انرژی خورشیدی ، موتورهای جدید و نیز صرفه جویی در انرژی از مسائل بسیار مهم و فعال مراکز تحقیقاتی می باشد. در تمامی موارد یاد شده ، اندازه گیری دقیق دما نیز از اهمیت خاصی برخوردار است .
در کلیه کارخانجات تولیدی مستقل از نوع تولید ، به نوعی پروسه های حرارتی وجود دارد که برای اندازه گیری ، نمایش و نیز کنترل دما نیاز به مبدل های دما می باشد . در این بخش ، چهار نوع مبدل دما که نسبت به دیگر مبدل ها رایج تر می باشند . به ترتیب زیر معرفی و مورد بحث قرار خواهند گرفت .
1 - ترموکوپل
2- RTD
3- ترمیستور
4- سنسورهای مدار مجتمع
واحد های اندازه گیری دما
ترمومتر توسط گالیله در سال 1952 اختراع شد . او در یک مخزن سر باز پر شده از الکل رنگی یک لوله ی باریک شیشه ای را که در قسمت بالای آن یک حفره کروی قرار داشت ، بطور
معلق قرار داد . وقتی به این ظرف حرارت داده مس شد ، هوای درون کره افزایش می یافت و حباب ها به سمت مایع حرکت می کردند . خنک کردن کره باعث حرکت مایع به سمت بالای لوله شیشه ای می شد ، بنابراین نوسانات در دمای محیط را می توان با قرائت وضعیت مایع در لوله اندازه گیری نمود .
در اوایل دهه ی 1700 ، گابریل فارنهایت ، سازنده ی ابزار دقیق آلمانی یک ترمومتر جیوه ای دقیق و صحیح ساخت . پایین ترین درجه دمایی که قابل اندازه گیری بود ، با استفاده از ترکیب آب یخ و نمک ( صفر درجه ) و بالاترین دما را با دمای خون انسان کالبیره نمود و آنرا معادل 96 درجه قرار داد . این رنج دما ابتدا با 12 قسمت و سپس به تدریج 24 ، 48 ، 96 قسمت قرار دارد . این تقسیم بندی فارنهایت ، بدلیل دقت و صحت ترمومتر او رایج شد .
در سال 1742 ، اندرس سلسیس پیشنهاد داد که نقطه ذوب یخ و نقطه ی جوش آب بعنوان دو مرجع مورد استفاده قرار گیرند . او درجه ی صفر را برای نقطه ذوب و 100 درجه را برای نقطه ی جوش آب انتخاب کرد . در سال 1948 این میزان بطور رسمی بنام درجه سلسیس نامگذاری شد . در سال 1800 ویلیام تامسون ( لرد کلوین ) ، یک سیستم واحد اندازه گیری ترمودینامیک جهانی بر اساس ضرایب انبساط گاز ایده آل وضع نمود . او ایده صفر مطلق را پایه گذاری نمود و سیستم واحد او برای اندازه گیری دما استاندارد شد .
